Հայաստանի խոշորագույն ստեղծագործական միության կյանքը բաժանվում է երկու փուլերի: Խորհրդային ժամանակաշրջան (1932-1990թթ.) և 1991 թվականից մինչ օրս՝ անկախ պետականության ձեռքբերումից հետո: 1932 թվականի ապրիլի 23-ին, Կենտրոնական կոմիտեի որոշումից հետո, բոլոր գրական և գեղարվեստական կազմակերպությունները լուծարվեցին Խորհրդային Միության բոլոր հանրապետություններում և մարզերում, և փոխարենը ստեղծվեցին սովետական գրողների, ճարտարապետների, կոմպոզիտորների և արվեստագետների միություններ: Նույն թվականին, մայիսի 9-ին, Մոսկվայի օրինակից հետո, Կենտրոնական կոմիտեն որոշեց վերակառուցել հանրապետության գրական և գեղարվեստական կազմակերպությունները: Հունիսի 10-ին հայ արվեստագետների հետ առաջին ընդհանուր ժողովի ժամանակ միության ստեղծման վերաբերյալ բանաձև է ընդունվել: Այսպիսով, Հայաստանի նկարիչների միությունը հիմնադրվել է 1932 թվականի hունիսի 10-ին: Հայաստանի նկարիչների միության ջանքերով ՀՀ Ազգային ժողովը ընդունել է կերպարվեստի ազատ արտահանման մասին օրենքը: 2005 թվականին Հայաստանի նկարիչների միությունում սկսվեց հին ցուցահանդեսային դահլիճների ապամոնտաժումը, նոր ցուցահանդեսային սրահների կառուցումը և վարչական շենքի վերանորոգումը՝ ժամանակակից պահանջներին համապատասխան: Արդյունքում, ցուցասրահի տարածքը ավելացել է 165 քառակուսի մետրով, վարչական շենքը `300 քառակուսի մետրով: Հայաստանի նկարիչների միության ցուցասրահներում տարեկան շուրջ 40-50 հասարակական, խմբակային և անհատական ցուցահանդեսներ են կազմակերպվում: Միությունը երկրի կյանքի մի մասն է: Օրինակ՝ 2016 թվականին չորսօրյա պատերազմից հետո կազմակերպվեց բարեգործական ցուցահանդես: 1935 թվականին Երևանում հիմնադրվել է Հայ նկարիչների տունը, 1960 թվականի դեկտեմբերից գործում է ներկայիս վարչական շենքում ևվերանվանվել է և կոչվում է Նկարիչների միություն: Այստեղ կազմակերպվում են բազմաթիվ անհատական, խմբակային, հասարակական և միջազգային ցուցահանդեսներ, հրատարակվում են կատալոգներ և այստեղ են անցկացվում այնպիսի նշանավորներ հայ արվեստագետների հիմնական հոբելյանները, ինչպիսիք են՝ Եղիշե Թադևոսյանը (1938), Փանոս Թերլեմեզյանը (1941), Հովհաննես Այվազովսկին: